اینجا تهران است
تِهْرانْ (
آوا پرونده) بزرگ‌ترین شهر و پایتخت کشور ایران با جمعیت ۷،۷۰۵،۰۳۶ نفر و مساحت ۷۳۰ کیلومتر مربع است که به همراه توابع خود (استان تهران)، جمعیتی برابر ۱۳،۲۷۳،۰۰۹ نفر و مساحتی برابر ۱۸،۸۱۴ کیلومتر مربع دارد.[۵][۱]
تهران در قدیم روستایی نسبتا بزرگ بود که بین شهر بزرگ و معروف آن زمان، شهر ری و کوهپایه‌های البرز قرار داشت. اولین بار نام آن در ذکر زندگینامه ابوعبدالله حافظ تهرانی متولد ۱۸۴ خ. آمده است. این منطقه در زمان سلسله صفوی به علت اینکه بقعه امامزاده سید حمزه جد اعلای صفویه در نزدیکی حرم شاهزاده عبدالعظیم قرار داشت و تهران نیز دارای باغ‌های خوش آب و هوا بود، مورد توجه قرار گرفت. در سال ۹۳۲ خ. شاه تهماسب نخستین باروی تهران را احداث نمود. کریمخان زند به مدت ۴ سال تهران را مرکز حکومت خود قرار داد و در محوطه ارگ بناهای جدیدی احداث نمود. آغا محمدخان در سال ۱۱۶۴ خ. برابر نوروز ۱۱۶۴ خ. تهران را به پایتختی برگزید و در همین شهر تاجگذاری کرد. با گزینش این شهر به پایتختی روند گسترش کمی و کیفی آن متحول شد و در مدت ۲۲۰ سال جمعیت آن از حدود ۱۵۰۰۰ نفر در سال ۱۱۶۴ خ. به بیش از ۷ میلیون نفر در سال ۱۳۸۴ رسید و وسعتش از حدود ۴٫۴ کیلومتر مربع به بیش از ۷۳۰ کیلومتر مربع افزایش یافت.[۶] تراکم جمعیت در تهران بین ده هزار و هفتصد تا بیش از یازده هزار نفر در هر کیلومتر مربع برآورد می‌شود که بنابر آمار نخست شانزدهمین شهر پرتراکم جهان است. [۷] [۸] شهر تهران در کوهپایه‌های جنوبی رشته کوه البرز در حد فاصل طول جغرافیایی ۵۱ درجه و ۲ دقیقه شرقی تا ۵۱ درجه و ۳۶ دقیقه شرقی، به طول تقریبی ۵۰ کیلومتر و عرض جغرافیایی ۳۵ درجه و ۳۴ دقیقه شمالی تا ۳۵ درجه و ۵۰ دقیقه شمالی به عرض تقریبی ۳۰ کیلومتر گسترده شده است. ارتفاع شهر در شمالی‌ترین نقاط به ۱۸۰۰ متر و در جنوبی‌ترین نقاط به ۱۰۵۰ متر از سطح دریا می‌رسد. تهران از شمال به نواحی کوهستانی و از جنوب به نواحی کویری منتهی شده در نتیجه در جنوب و شمال دارای آب و هوایی متفاوت است. نواحی شمالی از آب و هوای سرد و خشک و نواحی جنوبی از آب و هوای گرم و خشک برخوردارند.[۶]
ساختار اداری ایران در تهران متمرکز شده است. تهران به ۲۲ منطقه و ۱۱۲ ناحیه (شامل ری و تجریش) تقسیم شده است. نماد شهر تهران برج آزادی است. برج میلاد نیز نماد دیگر آن به حساب می‌آید
بقیه در ادامه مطلب
غذا و خانه ماهی قرمز نوروز
غذا و خانه ماهی قرمز نوروز
ماهی قرمز، این حیوان دوست داشتنی که حضورش همراه با شادی، آرامش و زیبایی است، تاریخی چند هزارساله را پشت سر نهاده است تا به عنوان قدیمی‌ترین ماهی خانگی یا زینتی به حوض خانه‌ها و آب نماهای عمومی راه یافته و سال‌هاست، زینت بخش سفره‌های هفت سین در ایام نوروز شده است.
بسیاری از کودکان ایرانی از طریق همین ماهی‌های قرمز سفره هفت سین، با دنیای حیوانات آشنا می شوند و برای بسیاری از ما ،عشق و علاقه به حیوانات از همین ماهی قرمز شروع شده است.
غذای ماهی‌ها
گرچه عمدتاً ماهی قرمز را به جهت نگهداری در آکواریوم پرورش می دهند، اما در ایران در رودخانه‌های حوزه آب ریز دریای خزر نیز می توان آنها را یافت.
در قدیم خانه‌ها وسیع بودند و حوض‌های بزرگی در آنها وجود داشت، لذا مردم ماهی قرمز را در طول سال در خانه‌های خود نگه می داشتند و شاید به همین دلیل است که این ماهی‌ها، ماهی حوضی نیز نامیده می شوند.
اکثر این حوض‌ها دارای آب راکد بودند که خود مرکزی برای تولید حشرات بود. ماهی‌های قرمز براساس ساختار زیستی شان به‌خوبی در آب‌های راکد می توانند زندگی کنند و برای تغذیه خود از تخم حشرات استفاده نمایند.
با توجه به آنچه گفته شد، تغذیه ماهی‌ها در تنگ، از اهمیت بالایی برخوردار است و بهترین کار این است که از غذاهای مخصوص آنها استفاده شود.
غذای ماهی نیز باید در ظروف کاملاً دربسته و در جای خشک، خنک و تاریک نگهداری شود.
توجه به تاریخ مصرف غذای ماهی، یکی از اصول اولیه خرید و نگهداری است. از غذاهایی که تاریخ مصرف آن گذشته است هرگز برای تغذیه ماهی استفاده نکنید.
ماهى قرمز بایستى با غذاهاى کم پروتئین و سرشار از کربوهیدرات شناور در سطح آب تغذیه شود.
این ماهی بایستى دو بار در روز و برای مدت یک تا دو دقیقه تغذیه شود.غذا دهى بیش از حد باعث انباشت مواد آلى و دفعى و در نتیجه مسموم شدن ماهى خواهد شد.
از خرده‌های ریز نان یا حبوبات پخته شده یا زرده تخم مرغ می‌توان به‌عنوان غذای این ماهی‌ها استفاده نمود.
خانه ماهی‌ها
اولاً درصورتی‌که ماهی دارید و ماهی جدیدی را خریداری کرده‌اید، حتماً آنها را جدا از هم نگه دارید. حداقل زمان برای این جدایی (دوره‌ی قرنطینه) دو هفته است.
محل قرار گرفتن آکواریوم یا ظرف نگهداری ماهی در منازل نباید در معرض نور مستقیم خورشید باشد، زیرا علاوه بر بالا بردن درجه حرارت آب، باعث رشد زیاد جلبک‌ها روی دیواره آن و ایجاد منظره نامناسب در ظرف نگهداری می شود. همچنین سبب بروز مشکلات خاص خود مانند نوسانات میزان اکسیژن آب و مسمومیت‌های احتمالی برای ماهی می گردد.
معمولا افراد از تنگ‌های گرد و کروی و فاقد ضلع به عنوان زیستگاه ماهی استفاده می کنند. ماهی قرمز در ظروفی این چنینی، قدرت جهت یابی خود را از دست می دهد و ضلعی را نمی یابد تا بازتاب موج برگشتی آب را پی بگیرد. لذا بهتر است از ظروفی غیر کروی و با دیگر اشکال هندسی استفاده شود.
اگر دقت کنید عمدتاً ماهی‌های قرمز پس از چرخیدن به دور تنگ، در کف تنگ به شکلی ایستایی باقی می مانند.
هر چه ظرف نگهداری بزرگ تر باشد، تحرک و اکسیژن بیشتری را برای ماهی به ارمغان خواهد آورد.
توجه داشته باشید ظروف فلزی زیستگاه مناسبی برای ماهی‌ها محسوب نمی شوند.
میزان تراکم (تعداد) ماهیان در ظرف نگهداری آنان از عوامل بسیار مهمی است که باید در نظر گرفته شود، زیرا علاوه بر اینکه تراکم زیاد به عنوان یک استرس محسوب می شود، باعث افزایش انتقال بیماری‌ها می شود و آلودگی آب و رقابت ناسالم غذایی را نیز باعث می گردد.
ماهی قرمز باید به صورت طبیعی از آفتاب استفاده کند. برخی افراد با توجه به محدودیت‌های زندگی آپارتمانی، ظرف نگهداری ماهی را مدت‌های طولانی در معرض نور خورشید قرار می دهند که این امر باعث سوختن پوست ماهی و بروز مشکلات بعدی می شود.
البته محل قرار گرفتن ظرف نگهداری ماهی در منازل نباید در معرض مداوم جریان مستقیم هوا باشد، زیرا باعث کاهش دمای آب می شود.
ظرف نگهداری ماهی را در مکانی ثابت قرار دهید و از جابه‌جایی مداوم و یا ضربه زدن به آن خودداری کنید، زیرا ضربه‌های وارد شده بر آن، یک استرس محیطی برای ماهیان محسوب می شود. ماهی قرمز بر اثر ضربه‌ای هرچند کوچک به تنگ و یا صدای تولید شده در محیط، به شدت می ترسد و سکته می کند.